Strijdlustige Laurens
Geen mooier eerbetoon aan de betreurde koersmakker Michael Goolaerts, dan te strijden voor eigen volk tussen de talrijke supporters die hem een warm hart toedroegen. Dit moet Laurens gedacht hebben, toen hij mee de eerste ontsnapping op touw zette in de Heistse Pijl van Turnhout richting "Heistse Berg", op weg naar de eerste rush.
Deze vijfkoppige vluchtersgroep kreeg tot 4 minuten bonus, alvorens de ploegen van Lotto en Roompot een kordate achtervolging inzetten en het peloton aan flarden reden. Laurens en zijn vier companen hielden nog net stand tot in de tweede lokale ronde op de Heistse Berg.
Daar won hij de eerste van drie tussenspurten die leidden naar het prachtige kunstwerk van Tasch Leysen, ontworpen ter nagedachtenis van Michael Goolaerts. Na het inrekenen van deze ontsnapping, hergroepeerde het peloton zich geleidelijk. Laurens zat slecht geplaatst tijdens de tweede rush.
Toen even later Tim Merlier de aanzet gaf voor een nieuwe demarrage, kreeg deze 8 renners mee in zijn zog. Maar ook deze vluchters kregen geen vrijgeleide en twee ronden later waren ook zij eraan voor de moeite. Net voor de derde en laatste tussenspurt piloteerde Diether broer Laurens naar voor, zodat hij vol kon gaan voor de felbegeerde "Prijs voor de strijdlust". Laurens slaagde mooi in zijn opzet.
Diether verbruikte hierbij al zijn energie en verliet even later de wedstrijd, terwijl vooraan de finale losbarstte. Alle aanvalspogingen in de laatste 30km werden in de kiem gesmoord. Iedereen rekende op een massasprint, maar Jens Adams dacht er anders over.
Op de laatste beklimming van de Heistse berg trok hij alle registers open en slechts drie renners konden in zijn spoor volgen. Met vier jongens bleven zij net voor het peloton. Uiteindelijk bleek Emils Liepins (One Pro Cycling) de sterkste. Jens Adams moest helaas tevreden zijn met een ondankbare vierde plaats. Laurens mengde zich niet meer vooraan en bolde als 61e binnen.
Foto's : zie album met dank aan Wim Van Goethem